A@W Newsletter

Pogodne obłe kształty, które niosą główne przesłanie: to piękne, że wszyscy jesteśmy różni.

Przemiana społeczna. Anandaloy w Rudrapur kreśli drogę ku przyszłości jako instytucja oraz obraz architektoniczny 
©  Kurt Hörbst

Architektura to narzędzie poprawy życia. Z takim przekonaniem niemiecka architekt Anna Heringer przystąpiła do projektowania Anandaloy w Rudrapur w Bangladeszu, ośrodka dla osób niepełnosprawnych oraz małego warsztatu produkującego tekstylia fair-trade o nazwie "Dipdii Textiles". Ośrodek zbudowany z materiałów naturalnie występujących na tym obszarze, takich jak glina i bambus. Znaczący udział pracy ręcznej, jest filozofią niemieckiej architektki, która widzi w budynku nie tylko konstrukcję, ale także prawdziwy katalizator lokalnego rozwoju regionu. W ten sposób wkład finansowy wraca do miejscowych rolników i rzemieślników, co daje miejsce i środki na kolejne projekty. Anna Heringer zdobyła już wiele doświadczenia przy pięciu poprzednich projektach w Rudrapur, w tym przy szkole METI. Jak twierdzi sama architekt jest to ciągły proces uczenia się, który z powodzeniem rozwija i motywuje.

Spójność. W Anandaloy nie ma nic, co nie pasowałoby do jestestwa tego projektu.
©  Kurt Hörbst

Szczególne w Anandaloy jest to, że zamiast niemieckiej firmy budowlanej, tym razem wykorzystano lokalną firmę budowlaną. Ponadto w realizacji projektu uczestniczył zespół robotników z wioski zajmujących się obróbką błota i bambusa, w tym kilka osób niepełnosprawnych. Dzielenie się wiedzą było głównym celem Anny Heringer, jak również uwidocznienie niepełnosprawności, która w Bangladeszu do dziś postrzegana jest jako kara lub zła karma z poprzedniego życia. Włączenie osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo, które byłyby pozostawione same sobie w przypadku braku dostępnych miejsc terapii i opieki, jest więc podstawowym elementem całego projektu.

Krzywizna. Krzywizny konstrukcjach budynku nie są powszechne w tym regionie - tutaj również Anna Heringer stosuje nowe podejście do architektury.
Szkic: ©  Studio Anna Heringer

Do planowanego centrum terapeutycznego dołączył w końcu pomysł utworzenia pracowni dla krawcowych, co wymagało kolejnego piętra. Anna Heringer, stworzyła w ten sposób skuteczne remedium na migrację miejsko-wiejską, a jednocześnie szansę dla kobiet na znalezienie pracy we własnej miejscowości. Architektka sobiście pomaga nadzorować nowy obiekt: "Koncepcja była taka, aby nie tylko prowadzić terapię dla osób niepełnosprawnych, ale również dać im możliwość nauki i pracy w tym budynku oraz zaangażowania się w życie społeczności. Każdy chce być potrzebny."

Włączenie. W Anandaloy osoby niepełnosprawne dostają swoją szansę na pokazanie, że one również - a zwłaszcza one - są wartościową częścią społeczeństwa. 
© Kurt Hörbst

Aby przekazać światu zewnętrznemu koncepcję zawartości, zbudowano dużą rampę wijącą się aż do pierwszego piętra, jako widoczny znak tego włączenia. Ten gest architektoniczny wzbudził wiele pytań wśród mieszkańców. Dlaczego ważne jest zapewnienie dostępu dla wszystkich, niezależnie od stanu zdrowotnego? Wątpliwości, a może i obawy przed kontaktem, jakie wzbudziła nowa bryła zostały dosadnie rozwiane. Jeśli chodzi o wybór materiału budowlanego Anna świadomie wybrała glinę i jej możliwości rzeźbiarskie, aby stworzyć silniejszą tożsamość z miejscem, mimo że często jest ona postrzegana jako zły i staroświecki materiał. "Dla nas nie ma znaczenia, jak stary jest materiał. Chodzi o naszą twórczą zdolność do wykorzystania go we współczesny sposób. Aby pokazać piękno i możliwości gliny, trzeba wydobyć z niej to, co najlepsze, a nie tylko traktować ją jako tańszą wersję cegły."

Potencjały. Anna Heringer docenia glinę jako wszechstronny, zrównoważony i innowacyjny materiał budowlany 
© Stefano Mori

Budynek Anandaloy łamie tabu pod każdym względem. Nie podporządkowuje się ani treści, ani formie. Krzywizny wykonane techniką COB (mieszanie gliny z dodatkami piasku, słomy, biomasy) z gliny mówią same za siebie. W przeciwieństwie do innych budynków w okolicy, które zostały zbudowane w układzie prostokątnym, budynek Anandaloy wyłamuje się z tego kształtu. Tańczy na łukach, a rampa figlarnie wije się wokół jego wewnętrznej struktury.

Autentyczność. Anandaloy jest ściśle związany z miejscem poprzez lokalne materiały - glinę i bambus. 
© Stefano Mori

Strategią wszystkich projektów Anny Heringer - czy to w kontekście europejskim, azjatyckim czy afrykańskim - jest połączenie wykorzystania lokalnych materiałów i lokalnych źródeł energii, w tym pracy ręcznej, z globalnym know-how. Takie podejście w 2021 roku zostało nagrodzone Europejską Nagrodą Architektoniczną im. Philippe'a Rotthiera.

Siła kobiet. W pracowni krawieckiej kobiety z regionu zyskują odrobinę niezależności i pewności siebie dzięki samodzielnie wykonanym pracom. 
© Günter König

Przekład tekstu: Barbara Jahn