Jedno z największych miast Wielkiej Brytanii, Manchester, gdzie architektura i design rozwijały się szybko w XIX i XX wieku. Teraz drapacze chmur sąsiadują z tradycyjnymi budynkami z czerwonej cegły. Co będzie dalej, jeśli chodzi o innowacje architektoniczne w tym dumnym, kupieckim mieście?
125 Deansgate autorstwa Glenn Howells Architects ma głęboko czerwoną terakotową fasadę, kolor nawiązujący do tradycyjnej cegły z Manchesteru. © Rob Parrish
Architektura Manchesteru jest świadectwem przemysłowej przeszłości miasta, z wieloma wybitnymi budynkami pochodzącymi z XIX i XX wieku. W tym samym czasie spogląda w komercyjną przyszłość z nowymi budynkami i planami renowacji zajmującymi panoramę miasta.
W sercu Manchesteru, przy Deansgate, architekci Glenn Howells stworzyli budynek o powierzchni 12000 metrów kwadratowych, składający się z powierzchni biurowych i handlowych, który został pokryty fasadą z głęboko czerwonej terakoty. Odcień ten nawiązuje do tradycyjnej czerwonej cegły z Manchesteru, wytwarzanej z lokalnych glin. Łącząc dzielnicę handlową Spinningfields na zachodzie z urzędem miejskim wokół Albert Square na wschodzie. Budynek 125 Deansgate ma do odegrania znaczącą rolę urbanistyczną na tym skrzyżowaniu. Elewacja została wykonana przy użyciu nowoczesnej metody konstrukcyjnej, gdzie tradycyjny materiał spotyka się z innowacyjnym systemem prefabrykatów.
Sky park przy Castlefield Viaduct, w którym zastosowano konstrukcje ze stali Corten. © Twelve Architects
Dalej od stacji Deansgate znajduje się Castefield Viaduct, konstrukcja niegdyś używana do transportu towarów do i z miasta. Firma Twelve Architects we współpracy z National Trust odrestaurowała i przekształciła wiadukt, który pochodzi z czasów wiktoriańskich, ale od 1969 roku nie był używany, tworząc publiczny podniebny park. Ten trwający rok program pilotażowy ma na celu dać lokalnej społeczności możliwość wypowiedzenia się na temat planów stałej renowacji, swoistej regeneracji wiaduktu, który ma trzy "strefy". Pierwsza z nich, strefa powitalna, posiada żywą ścianę pokrytą roślinnością. W głównej strefie znajdują się czerwone belki konstrukcyjne ze stali Corten, miejsce dla roślin oraz budynek do organizacji imprez. Z jego okien rozciąga się widok na pozostałą połowę wiaduktu w stanie nienaruszonym, co zachęca odwiedzających do wyobrażenia sobie możliwości przyszłości wiaduktu.
Mayfield Park Mayfield Park jest częścią szerszego planu regeneracji, który przekształci teren poprzemysłowy i stworzy nową dzielnicę o mieszanym przeznaczeniu. © U+I
Mayfield Park, położony obok dworca kolejowego Manchester Piccadilly i zaprojektowany przez Studio Egret West, to zupełnie nowa zielona przestrzeń w mieście. Teren o powierzchni 2,5 hektara jest pierwszą częścią planu zagospodarowania przestrzennego o wartości 1,5 miliarda funtów, który przekształci opuszczoną część Manchesteru w charakterystyczną nową dzielnicę. 1500 domów, 150 tysięcy m2 powierzchni handlowej, 27 000 m2 obiektów rozrywkowych i rekreacyjnych oraz 6 hektarami nowej przestrzeni publicznej. Projekt jest prowadzony przez The Mayfield Partnership - publiczno-prywatną współpracę pomiędzy specjalistą od rewitalizacji U+I, Radą Miasta Manchester. Park będzie działał jako zielone płuca miasta, pomagając mu osiągnąć cel zerowej emisji dwutlenku węgla do 2038 roku.
Windmill Green to pierwszy budynek w Manchesterze, który posiada flotę hulajnóg, wykonanych przez lokalną firmę, z których lokatorzy mogą korzystać za darmo. © Paweł Paniczko
Windmill Green, biurowiec o powierzchni 7500 m2 w centrum miasta, jest pierwszym obiektem w Manchesterze, który uzyskał ocenę BREEAM "Outstanding" od kilku lat. Architekci ściśle współpracowali z miastem oraz inwestorem, aby stworzyć innowacyjne, zrównoważone środowisko pracy. Zamiast wyburzać istniejący budynek, architekci rozszerzyli go na zewnątrz i w górę, tworząc typowe powierzchnie użytkowe o wielkości około 1200 m2. Windmill Green zapewnia miejsca pracy na miarę dwudziestego pierwszego wieku, z silnym naciskiem na zdrowie i dobre samopoczucie oraz biofiliczny design, w tym panele słoneczne.
Manchester, którego dziedzictwo projektowe sięga czasów rewolucji przemysłowej, wykorzystuje obecnie współczesne innowacje architektoniczne, aby stworzyć miasto, które będzie spełniało swoje zadanie przez kolejne dekady, jeśli nie wieki.
Przekład tekstu: Helen Parton